Contingentsweekend Ommen

Met het 4e troepweekend nog niet eens ver achter ons, was het het al weer tijd voor het laatste voorbereidingsweekend. We hadden de eerste weekenden voor ons zelf, prima om te wennen dat je met 40 bent. Daarna deden we aan schaalvergroting door met het 4e troepweekend samen met 6 troepen troepen op te trekken. Het contingentsweekend is met het hele Nederands contingent samen, met 19 troepen van 40, met ruim 200 IST-ers (de werkploeg) en een tiental contingentsstaf.

Het voelde als een thuiswedstrijd aangezien het gehouden werd op Ada’s Hoeve in Ommen, het enige Scoutingterrein wat zulke grote groepen aan kan. Daarnaast is het langer door het hemelvaartsweekend; Van donderdag tot en met zondag.

Donderdag 14 mei

Zo veel troepen samen betekent ook veel verschillende schema’s. Omdat wij een van de troepen waren met de minste reisafstand was onze inlooptijd tussen 10 en half 11. We verzamelden op de parkeerplaats bij Ada’s Hoeve en toen we compleet waren vertrokken we naar ons eigen gedeelte van het terrein. Omdat Ada’s Hoeve groot is betekend dit dat je een kwartier moet lopen met je rugzak(ken)/tent/haringen/stoeltje en noem alles maar op dit kan met bolderkarren en de aanhanger word door een trekker vervoerd.
Het duurde dus even voordat we op ons terrein waren. Hierna was het de eigen en gemeenschappelijke tenten opzetten en daarna het terrein verkennen. Bij de parkeerplaats was een groot centraal terrein gemaakt met daarop een podium, eetgedeelte, foeragetent, organisatietenten en verschillende speeltoestellen. Ook op andere velden waren verschillende dingen te doen. Hier keken we rond. En na een tijd haalden we ons eten op, en liepen we weet terug om te koken en af te wassen.

Hierna werden de kledingpakketten en sponsorartikelen uitgedeeld. Iedereen kreeg zijn of haar nieuwe rode scoutingblouse en alle insignes. Daarnaast een flightbag voor om de rugtas (met ons eigen logo) en een drinkfles. Ook werden de contingents polo en broek uitgedeeld. Dit was niet eenvoudig; de broeken waren verre van compleet en de polo’s bleken anders dan de pasvormen die we maanden daarvoor gepast hadden. Gedurende het weekend was het daardoor regelmatig omwisselen van kleding of het bietsen bij andere troepen van kleding. Ook kregen we onze polsbandjes om voor het weekend. De das miste alleen nog.
Hierna was het voor iedereen de rode blouse aan en richting de opening op het centrale terrein. Hierbij ontstond er een groot, lang, gekleurd lint van troepen op weg naar de opening. Aangekomen bij het podium, gingen we allemaal op de grond zitten. We werden vermaakt door een (nep)Japanner en z’n side kick. Ontzettend droog en grappig en door het succes gingen ze lang door. Uiteindelijk maakte de contingentsstaf er een einde door. Na hun praatje drukten ze op een grote rode knop en startte achter ons een grote lasershow. Na een pauze draaiden we ons weer om en was er praatje deel 2. Hierna konden we ons weer omdraaien met een lasershow die begon met een opstijgend vliegtuig en die lande in Japan. Hier kregen we een korte impressie van Japan te zien waarna we naar onze troeplogo’s keken. Voortdurende kippenvel momentjes. Hierbij stond de contingentsstaf in het donker met knipperende dassen. Dit gedeelte van de show eindigde met het logo van het Nederlands Contingent wat veranderde in onze das. Toen de show stopte kregen we allemaal onze nieuwe contingentsdas uitgereikt. Een mooie oranje das met aan 1 kant een lint van rood-wit-blauw.

Hierna kwam het laatste gedeelte van de lasershow met veel muziek en dus… dansen. Hierna liepen we weer terug naar ons terrein en bleven velen hier nog even hangen. Met een toch wat langer kamp en toch wel fris buiten doken velen toch redelijk op tijd de tent in.

Vrijdag 15 mei

De dag begon op tijd. Bij kamperen met een grote groep duurt alles nou een maar langer. Daarnaast moet het eten eerst opgehaald worden en met een kwartier heen en terug lopen ben je dus wel even zoet als je om 8 uur wilt ontbijten. Uiteindelijk zaten we dan met (bijna) iedereen om 8 uur klaar en aten we onze broodjes. Daarnaast was het ook het moment om te smeren voor tussen de middag. Uiteindelijk gingen we (met ons polsbandje en onze das om) onderweg naar ons eerste programmaonderdeel. Dit was een parcours met opblaaskussens waarbij iedere patrouille een gedeelte aflegde tegen andere patrouilles. Het was fris maar de meesten van onze Waterpoorters waren zo druk en fanatiek bezig dat ze daar absoluut geen last van hadden. Heerlijk om ze zo enthousiast te zien! Zorgde er bij mij voor dat ik heerlijk rond kon lopen, foto’s kon maken en vooral kom genieten.
Hierna was het eten en voor mij tijd om naar mijn welfare overleg te gaan. Daarna terug naar mijn eigen troep die toevallig het volgende programma onderdeel naast de plek waar we vergaderden hadden. Informatie stond op de planning. Iemand van de Nederlandse ambassade vertelde over Japan en een Nederlandse Japanse vertelde over Hiroshima en de gevouwen kraanvogel. Hierna konden we zelf een kraanvogel maken.
Hierna konden we over het terrein heen en gingen we zelf aan de slag om onze friendshipbadge te verdienen. Hier moest je verschillende dingen voor doen zoals bijvoorbeeld een spel spelen of een bepaald iemand opzoeken.

Hierna was het weer foerageren en weer terug om te koken. Hierna waren onze deelnemers vrij om wat te gaan doen maar pas na dat we met de PL’s en APL’s gesproken hadden (patrouille leiders en assistent patrouille leiders). Hieruit kwam naar voren dat het vooral goed ging met wat aandachtspuntjes. En dat is natuurlijk altijd fijn om te horen.
Tijdens het eten kwamen er Scouts van een andere groep die aangeven dat er een groot spel gespeeld zou worden op het veld vlak bij ons. Minstens 6 troepen deden er aan mee en dus gingen die van ons er zeker kijken. Ook wij hebben een tijd staan kijken. Heerlijk om te zien, en heerlijk om alleen aan de kant te staan en niet mee te hoeven doen. Hierna staken we een kampvuur aan waar we nog lang gezeten hebben met eigen deelnemers maar ook velen van andere troepen. Zo hoor je nog eens wat! Het was gezellig en open. Nog even opwarmen bij het vuur en dan ook naar bed.

Zaterdag 16 mei

Zaterdag werden we wakker met regen op de tent. Toen we uit bed kwamen was het droog maar met het ontbijt begon het te miezeren. Deze stopte pas in de middag.
Op tijd en op de juiste manier was belangrijk in de ochtend. We vertrokken met de bus naar een locatie “off site” en moesten daar 10 minuten van te voren staan. Daarnaast met das en bandje om. Een goede training voor Japan! Uiteindelijk waren we er een stuk vroeger, maar liever te vroeg dan te laat.
In de bus reden we naar een locatie buiten Ommen. Hier moesten onze Waterpoorters een parcours afleggen. Zo moesten ze hardlopen, fietsen, kanoën, mountainbiken en skiën. Heel veel actieve Scouts daardoor! Het weer mocht de pret niet drukken maar door het weer waren de wateractiviteiten toch wel wat spannender dan met mooi weer.
Na vele rondjes rennen, fietsen, roeien enz. enz. gingen we met de bus weer terug. In de middag stonden er ticketactiviteiten op het programma. Per patrouille gingen ze bijvoorbeeld zeefdrukken, hottubben of deden ze aan cosplay. Aan het eind kwamen alle patrouilles weer samen voor het laatste onderdeel; onze tentjes voor Japan alvast opzetten en uittesten.

Hierna was het weer terug, foerageren, eten en klaar maken voor de beach party! Hierbij was de kledingvoorschrift dan ook alles met Japan en beach waardoor er heel veel opblaasballen, haaien, krokodillen en bedden waren. De DJ’s maakten er samen met ons een mooi feestje van! En het was dus in no time kwart voor 11 en tijd om af te sluiten en terug te gaan.

Wij als troepstaf hadden nog het nodige na te bespreken. En zo kregen we het behoorlijk koud. Toen we om 1 uur in ons bed kropen hadden we samen eerst nog een stukje gelopen en gesprongen. Op naar alweer de laatste dag.

Zondag 17 mei

Ook de zondag begon weer gewoon op tijd. Een kleine kink in de kabel. De twee die zouden helpen met het eten op halen waren al weg voordat het de bedoeling was. Daardoor vergaten ze de helft mee te nemen en konden ze nog een tweede keer…

Daarna vertrokken we voor een groot spel met iedereen. Hierbij moest er zo veel mogelijk verzameld worden op posten. Schitterend om iedereen te zien rennen, draven en relaxen. Hierna gingen we met z’n alleen aan de thee en kregen we taart! Iedere troep had z’n eigen taart en al snel was iedereen aan het smikkelen.

Toen was het weer terug en aan de slag om alles weer in te pakken en op te ruimen. Op dezelfde manier, met sleuren, trekken en duwen van bagage, als op de heenweg liepen we terug en was het al weer tijd voor de sluiting. Hierbij waren ook ouders aanwezig en was het een fijn weerzien.
Eerst hield een van de contingentsstaf een praatje over haar jamboree ervaring, een blik dus op wat we konden verwachten. Daarna was er een speciale gast een zogenoemde ScoBo (Scouting Bobo). Iemand hoog in de boom van Scouting internationaal welke een inspirerend praatje hield met de verhalen van bijzondere Scouts die hij ontmoet had met jamboree’s. Hierdoor een lach en een traan.

En toen was het terug naar de spullen en zat het er al weer op. De dagen waren ontzettend snel voorbij gevlogen! Iedereen nam afscheid van elkaar met het idee elkaar weer snel te zien, op de dag van vertrek van Japan!