Het gaat al beter met het slapen! Nu wordt ik nog maar wakker om 6 uur ipv half 4… Voordeel: je ziet de zon opkomen!
Vandaag gingen we, na ons Starbucks ontbijt en ons eerste Skype contact met Nederland, onderweg in de auto naar het natuurgebied van Cape Canaveral. Dit is een immens gebied waarvan de “raketten-toestand” maar een klein onderdeel uitmaakt. De rest is gevuld met wat het daarvoor ook was; moeras. De weg erheen was even zoeken, het terrein is zo groot dat je verschillende mogelijkheden hebt hiermee.
We stopten bij het begin van het natuurgebied bij een informatiehut. Hier waren wat folders te vinden en er liep een kat te vragen om aandacht. Het kleine beestje had een korte staart, gepakt door een alligator? Bij de observatiepost er vlakbij zaten grote webben met daarin grote geel gestreepte spinnen. We stapten de auto weer men reden verder over de lange stille weg. Wat stak daar ineens voor iets groots de weg over? Juist! Een grote (2 meter plus?) stak op z’n dooie gemakje de weg over en keek niet, of iig heel erg weinig, op of om naar ons. We hadden in de bus tour op Kennedy Space Center wel al een zwemmende echte wilde alligator gezien, maar dit was de eerste wilde helemaal. Het was niet de laatste zo bleek.
We gingen door naar een zogenoemd autopad. Lopen is leuk maar Amerikanen doen alles in de auto (nu ben ik dat volledig met ze eens, waarom lees je zo). Een pad dwars door het natuurgebied met schitterende natuur, vogels en alligators. Af en toe waren er stoppunten waar een route gelopen kon worden, uiteindelijk besloten we om dat ook te doen. Ik had van mijn afritsbroek een korte broek gemaakt. Het was nog steeds warm maar meer bewolking en dus wat branderiger warm. We werden gewaarschuwd op een bord voor muggen maar ach, een mugje zijn wij niet bang voor!
Het pad was schitterend mooi, alleen was de muggenwaarschuwing niet overdreven: we werden levend opgegeten. Hoeveel bulten ik heb? Ik weet het niet, mijn benen zagen er uit als een maanlandschap. Wat begon als een ontzettende jeuk liep over in misselijkheid en een beetje duizeligheid. Erg onprettig dus? Later in de avond was lopen nog goed te doen waar stilstaan erg pijnlijk. Opgezette benen door de muggenbulten! Beetje allergisch is niet erg, maar wel als de muggenbulten op 1 plek in de 10tallen lopen. Amerikanen doen alles in de auto, helemaal mee eens!
Hierna is Gert-Jan (wees gerust ik zat er naast) doorgereden het pad af. En zijn we op weg gegaan naar een plek waar zeekoeien graag vertoeven. De vraag was of we ze zouden zien. Daar aangekomen hoefden we niet te zoeken, ze zaten met meerdere gelijk onder het observatiepunt. Het zijn bijzondere beesten. Je ziet ze nooit helemaal maar vooral hun staarten omdat ze de bodem afgrazen. Af en toe komt ook hun neus bovenwater om adem te halen.
Hierna reden we terug en gingen we nog het strand op. Eind oktober maar hier is het nog vol op zon en is het water nog warm. Er werd dus vol op gezond, gesurft en gezwommen. We liepen naar de pier toe omdat we daar nog niet geweest waren. Daar rook het zo lekker dat we besloten daar ook maar te gaan eten. En zo zaten we daar op de pier te kijken naar de surfers onder het genot van een echte hamburger (nee, geen McDonalds oid). De zon zakte en het was er heerlijk! Uiteindelijk liepen we terug naar ons hotel en zat er weer een dag op. In de lucht vlogen regelmatig pelikanen. Schitterende beesten als ze vliegen, alsof ze met hun handen langzaam door de wolken vegen.
Voorlopig dus even geen muggen voor me! ?
Ps: speciaal voor Ilja heb ik het wat kort gehouden dit keer