Gespannen voor het weekend. Niet gek, heel veel onbekenden en een onbekend programma. We waren welkom tussen half 8 en half 9 zodat ik op 8 uur aankoerste.Tussen Ommen en Zwolle ontzettende onweer en regen zodat ik pas later in Zwolle was, snel op weg naar Lunteren. Daar kwam ik iets over achten aan. Daadwerkelijk als het gelijk al goed geregeld. Verschillende verkeersregelaars wezen ons naar de juiste parkeerplekken. Toen alle spullen pakken en richting kampeerboerderij. Voor de deur werden we eerst naar de slaaplocatie verwezen, daar alles laten en in uniform richting de grote zaal. Daar binnen stapt me eerst aangemeld. Sloffen wegbrengen (waren verplicht) en voor een bak koffie.
Binnen was het vol en er was een muur van geluid. Ookal wist ik dat het een 80 man moest zijn, toch was het wel erg vol en druk. Er hing een groot scherm waarop een klok aftelde tot half 9. En, om half 9, starte er precies een filmpje. Een filmpje vol met inspirerende beelden, blije mensen en vol met Scouting.
We hadden bij binnenkomst een naamkaartje gekregen met, in de hoeken. Ook nog een nummer en Japanse tekens. Na deze opening verdeelde we ons in groepen door opzoek te gaan naar dezelfde nummers op de naamkaartjes. Hierna gingen we naar het donkere achterterrein.hier stond kennismaking met Japan en de WJ Japan op het programma. Wij waren een trein die ieder station af ging. Hier leerden we gebruiken. Bijvoorbeeld dat de trein altijd oprijd vertrekt. Het buigen als dank, eten met stokjes en wat de verschillende ondersteunende teams van de WJ doen en wie ze zijn.
Hierna, eind band e avond, mochten we naar de andere zaal voor de nodige ontspanning. Dit moest op sloffen, wederom een Japans gebruik. Tijdens een van de posten waren er tweetallen op briefjes geschreven. Er werden briefjes getrokken uit een pot welke dan mee deden aan de karaoke, wederom een Japans gebruik. Hierdoor eindigde de dag laat, maar voor mij nog niet zo laat als dat het bij veel anderen was.
Zaterdag 4 januari
Na een nacht met weinig slaap (door een hoop gesnurk) zaten we stipt op tijd om 8 uur aan het ontbijt. Opdracht hierbij was bij je karaoke partner te zitten waardoor alles weer mengde. Hierna werden er weer nieuwe duo’s gevormd door 1 van de tekens op het naamkaartje. We kwamen er al snel achter dat dit duo’s waren die voor dezelfde functie hadden gesolliciteerd. In de ochtend zouden we verschillende posten met opdrachten af gaan. De hele dag werden we beoordeeld om zo teams samen te kunnen stellen. We kwamen langs verschillende posten. Zo was er een post waar we water over moesten brengen, vuur moesten maken of met een groep van 4 een zware juttenzak aan 4 touwen objecten om laten slingeren. Samen werken dus de hele ochtend. Halverwege was er een (Japans gebruik) thee pauze.
Na het middageten gingen we met grotere groepen aan de slag. Een groep van 8 waarbij ook het tweetal van de ochtend samen was. We kregen een boekje met daarin opdrachten waaruit we konden kiezen. Per opdracht kreeg je puzzelstukjes waarmee een puzzel gemaakt kon worden. De opdrachten waren lastig tot onmogelijk. Bijvoorbeeld: fotografeer een Scout op het bruggetje van Bartlehiem, maak van spaghetti en spekjes een toren van 2 meter, maak shushi, maak met origami een dierentuin van 10 beesten enzovoort. We konden met de opdracht in de ochtend muntjes verzamelen waar we in de middag internet tijd mee konden kopen zodat we ook antwoorden en instructies op internet op konden zoeken.
Hierna gingen we eten, de dag ervoor hadden we al stokjes gekregen die we moesten bewaren, aangezien er alleen borden op tafel stond en geen bestek nam iedereen de stokjes mee. Opdracht dit keer was om in volgorde van voornaam te zitten waarmee ik op de allerlaatste plek terecht kwam. Het eten was rijst met groente en vlees. Nog een hele toer met stokjes. Voor het toetje kregen we wel een lepel gelukkig.
Na het eten kregen de wereldjamboree-nieuwelingen uitleg. In soort van huiskamergesprekken vertelde. De ‘veteranen’ over hun ervaringen. Het enthousiasme spatte er van af! Maar ook was het een “wow, moet dat allemaal…. Waar ben ik aan begonnen?”.
Hierna maakten we ons op voor de avond waarin onze ploeg van 4 man en je functie bekend zou worden. Ook dit werd met een filmpje ingeluid waarna we op een tafel een kwart van een QR code kregen en opzoek moesten naar de andere 3 stukken. De 4 stukken voor de 4 functies binnen je leidingteam (troepstaf). Dit was een carnaval van zoekende en roepende mensen tot iemand ontdekte dat je team bestond uit 4 van de 8 waarmee we ook al in de middag mee in een groep zaten. Daarna gingen we met onze gezamenlijke QR code aar de laptop, hielden die er voor en, als het goed was, kregen we een enthousiast Japans welpje te zien. Het was een euforisch moment, iedereen was erg blij en uitgelaten!
Hierna liepen we een tochtje met z’n vieren. Onderweg hingen teambuildingsvragen en er was 1 post met Japanse wij . De dag eindigde weer in de ‘karaoke zaal’ waar sommige het weer laat maakten.
Zondag 5 januari
Wederom 8 uur ontbijt. Dit keer in volgorde van woonplaats waardoor ik weer als 1 van de laatsten aan tafel terecht kwam. De troepen werden opgesplitst in 3 en hierin kregen we workshops in communicatie, financiën en WJ algemeen. Daarna een groepsfoto. Hierna weer aan de thee en toen kwam een tweede moment die 
werd geïntroduceerd als “bijzonder moment” het uitreiken van de namen. Welke naam we als troep zouden krijgen en daarmee ook welke regio. We hadden de voorlopigheid naam troep 1 gekregen waardoor we al het vermoeden hadden iets noordelijkste te krijgen. Er liep pers rond en er waren bijzondere gasten (die we steevast met een Japanse buiging begroeten), het moest dus idd iets bijzonders zijn. Toen stond er ineens iemand binnen die ons de namen uit zou rijken; Erica Terpstra. Het hele weekend kregen we al te horen hoe goed wij waren en bijzonder dat wij waren uitgekozen als troepstaf. Wie beter dan Erica positief Terpstra kon ons het uitreiken? In een video op genomen in Madurodam werden we opgewarmd, hierin veel gebouwen die langskwamen, was iedere troep een gebouw? Hierna begon het echte uitreiken. Eerst zagen het logo van een troep, informatie hierover en dan welk nummer er bij hoorde. Dan ging je als troep naar Erica en zij overhandigde een papieren zak (met je troeplogo er op) dan boog je (Japans) dan deed zij nog een woordje en dan boog je weer. Heel bijzonder! Wij waren idd de noordelijke troep met als naam ‘Waterpoort’ naar de waterpoort van Sneek. In goed Japans gebruik mocht de zak niet open, pas nadat Erica weg was. Hierin zaten vlaggen, koekjes en een cd met daarop ons introfilmpje. Maar Erica hield eerst nog een toespraak op de haar bekende positieve wijze. Met vooral de nadruk op wereldburgers die we waren om dit soort dingend e (gaan) doen.
Hierna was onze eerste vergadering, adressenlijst op halen (onze regio was erg breed, van Dronten tot Groningen en van Hoogeveen tot Leeuwarden) opruimen en richting einde. Ook nu was er een afsluitende toespraak. En zo stapte iedereen weer in de auto en ging naar huis.
Wat een enorme brok aan enthousiasme dit weekend. Ik herkende me er zelf weer in zo als ik een heel erg enthousiaste scout was geweest. Het hele weekend liep iedereen in uniform was iedereen enthousiast en vrolijk. Werkelijk een bijzondere groep mensen voor een bijzondere gelegenheid.
Dat dat het ook is bleek de dagen erna wel. Veel uitnodigingen voor Facebook en gelijk leuke en goede gesprekken via de social media.
Op naar ons eerste troep weekend! Ontzettend benieuwd wie onze kinderen zijn.
