Ook de laatste ochtend in Florida was grijs met regen. Misschien was het al als voorproefje voor Washington.
De regen kletterde op de ramen vannacht. En ‘s ochtend was er dan ook niet te zien waar de zee ophield en de lucht begon. Grijs sloeg de klok. We waren al vroeg op en zaten daardoor vroeg aan het ontbijt. In de weekenden was er een uitgebreid ontbijt met spek, aardappeltjes en scones. Na het ontbijt pakten we de rest in en reden naar het vliegveld in Orlando.
Daar de vaste rituelen, het inchecken van de bagage en het inchecken (voor de beveiliging het uitchecken) van jezelf. Dit is iedere vliegveld maar over het algemeen is het tas op de band, jas en trui op de band, portemonnee op de band, riem af en op de band en schoenen uit en op de band. Dan zelf nog door een detectiepoortje en als deze dan niet af gaat kan je alles weer aan doen. Iedereen staat zich dus half uit te kleden voor de controle en weer aan te kleden erna, gezellig.
Daarna op het vliegtuig gehangen en uiteindelijk konden we het vliegtuig in. Daar veel Nederlanders die naar huis gingen. Voor hun een herfstvakantie in Florida ( je kunt veel en veel slechter je vakantie besteden! ). De zon brak weer wat door en zo stegen we op.
Daar boven kom je (weer) in een nieuwe wereld. Ik had een boek binnen handbereik maar ben er niet aan toe gekomen. Wat een schitterend bewegend kunstwerk met dennennaalden als wegen, zandkorrels als huizen en vlooien als auto’s. Op een deken van kleuren met erover heen grote sneeuwvlokken. Wat een wondere wereld is het daarboven. Met muziek in (zodat je de herrie van de motoren minder hoort) is het een langzaam veranderend droomlandschap.
Onderweg wat turbulentie, vooral met opstijgen. En de piloot koos regelmatig luchtlagen hoger of lager. Uiteindelijk doken we de weer volop aanwezige bewolking in m er pas laat weer uit te komen. Onder ons lag een grijs landschap waarover op veel plekken een laag poedersuiker lag. Aangekomen op het vliegveld en wachtend op de bus sneeuwde het dan ook, dikke vlokken natte sneeuw. Wat een verschil met twee dagen ervoor, toen lagen we nog in zwembroek in de zon op een Atlantisch strand met uitzicht op de zee, surfers en lanceerplatformen. Nu was het een koud en guur landschap.
Met de bus gingen we naar de metro en vanaf daar verder. Een heel gedoe, er waren werkzaamheden waardoor alles anders reed. Uiteindelijk kwamen we laat in ons hotel aan, een mooi hotel en mooie kamer, dat dan weer wel. Hierna hebben we gegeten bij een plaatselijke Italiaan.
Niet alleen het weer is anders hier. De mensen zijn minder open en vriendelijk en je merkt dat je in een grote stad zit. In Cocoa-Beach hoorde je nauwelijks andere gasten of iets van buiten. Hier zoemt het buiten van de auto’s, politiesirenes en helikopters. Het is weer even helemaal anders; welkom in Washington.