Reisverslag van dag 1. Heenreis
De dag begon vroeg vanmorgen, de wekker stond op 5.45, maar mijn interne wekker ging al af om 5 uur. Zo wie zo al een klein wonder dat ik geslapen had (toch ook weer niet, genoeg hulpmiddelen gebruikt). De dag begon met een enorme grote grijns. En het niet kunnen slapen kwam door zenuwen maar vooral ook door een erg enthousiaste spanning. The Adventure Begins!
Om half 7 stapten we met 3 personen in een nog donkere maar kraakheldere en koude wereld in de auto op weg naar station Zwolle. Daar werd ik op de trein gezet door mijn ouders. Een rechtstreekse trein naar luchthaven Schiphol en dat was dan ook te zien aan de reizigers en vooral door wat ze meenamen. En ik maar denken dat mijn koffer al aan de grote kant was!
In Amersfoort stapten ook Gert-Jan, Ilja en Ryan in en met hun gingen we door naar Schiphol. Daar eerst de koffers in gecheckt. En toen het panorama dek opgezocht. Man wat was het koud maar wat was het ontzettend leuk al die vliegtuigen te zien en het idee te hebben dat het 1 ervan ik mee mocht! Ik heb alleen daar, in de koude heldere lucht, al ontelbare keren gedacht hoe geweldig dit is, hoe spannend, hoe bijzonder, hoe….
Er stond daar een KLM fokker tentoongesteld waar je ook in kon kijken zodat ik al een eerste idee had van hoe het nu IN een vliegtuig is. Een lange bus dus eigenlijk gewoon. Toen nog wat gedronken met z’n 4en en toen begon het. De zenuwen begonnen op te spelen. Vliegen, ik ga het vast geweldig vinden! Maar misschien ook wel niet! En zo waren het nog lange zenuwachtige uren. Afscheid genomen van de 2 achterblijvende Kloostermannen en toen door de douane gegaan. Er achter bevind zich weer een nieuwe wereld. Waar we ook weer een paar uur moesten wachten. En toen konden we ein-de-lijk inchecken. Dat betekend dus vooral van alles uit en in bakken en dan is het nog niet goed. Maar uiteindelijk zit je weer in een wachtkamer. En toen ein-ein-ein-de-lijk het vliegtuig in. Was een stuk ruimer dan ik verwacht had! En zo ging uiteindelijk dat vliegtuig rijden naar de startbaan. Dan beginnen de motoren te loeien en gaat het vliegtuig harder en harder. Dat was ontzettend leuk, ik bleef zelf alleen maar denken: harder! Harder! Harder!!! En zo stegen we op (niet altijd prettig, je hebt regelmatig het gevoel dat je hersens ergens onder het vliegtuig hangen) en zagen we een schitterend Nederland steeds verder onder ons vandaan liggen. Dat was maar van korte duur want al snel kwam de zee, en nog hoger bewolking.
Nog even rondkijken
op Schiphol
Daar zie je foto’s van maar toch is het heel mooi en heel raar. Het voelt alsof de wereld op z’n kop staat, of dat je je door een gigantisch sneeuwveld ploetert. Er was genoeg aan boord om te doen, genoeg films (op privé schermen) om te kijken. En zo landen we een kleine 9 uur later op Washington Dulles International Airport. Weer het vliegtuig uit. En toen begon het weer, het wachten. Dit keer voor de controle. Werkelijk uren in de rij gestaan, de Efteling was er niks bij (die hebben nog afleiding, bordjes met hoe lang je moet wachten enz.) We hadden zelfs niet meer het idee het vliegtuig te halen, ondanks een overstap tijd van 3 uur. Maar gelukkig waren er meer mensen die deze vlucht gingen missen waardoor hij wachtte. En zo stegen we weer op. De zon ging onder als een vuurrode bal terwijl het in Nederland al weer zondag geworden was.
Zo typ ik dit nu, in een vliegtuig waarbij het onder het vliegtuig bezaaid lijkt met sterren. Hier begint de avond nog maar net. Maar in Nederland maken de cafe’s en disco’s zich al weer op m te gaan sluiten. Een lange dag. Maar wat een eerste dag!!!